بازديد : 
دسته:
انسان تنهاست و تنهايي بيمناك و دل‌تنگش مي‌كند و پناه بردنش به زندگي جمعي و جامعه به دليل ترس پنهان او از تنهايي است، اما جامعه و جمع به رغم اين كه مي‌تواند تا حدي انسان را از تنهايي برهاند، پاسخگوي همه‌ي نياز انسان به «با ديگران زيستن» نيست. شايد براي شما هم پيش آمده باشد سفري به شهري غريب و حتي نه خارج از كشور، به شهري كه مردمش با زبان شما حرف مي‌زنند، رسم و رسوم و عادت‌هايشان برايتان آشناست، غذاهايشان همان غذاهايي است كه شما مي‌خوريد اما احساس مي‌كنيد تنهاييد و دل‌تنگ خانه و خانواده خودتان مي‌شويد. اگر در غروبي در خياباني از اين «شهر غريبه!» قدم بزنيد ديدن ديگراني كه با هم هستند و جمع‌هاي خانوادگي دل‌تنگتان مي‌كند. شما دل تنگ جامعه كوچك خانواده‌ايد و گرچه همين جوامع كوچك خانوادگي است كه جامعه شهري را مي‌سازد و جامعه بزرگ‌تر جهاني را، اما جامعه گسترده شهري، تنهايي شما را پر نمي‌كند. جامعه شهري تشكيل شده از جمع هزاران خانواده و شما در اين درياي گسترده نياز به پناه امن خانه و خانواده خود داريد، به قطره‌اي از اين اقيانوس كه متعلق به خودتان باشد.
نوشته: 
خرداد ۱۸ام, ۱۳۹۳ 
